| موضوعات |
شکستگی استخوان یا شکستگی شدید به مراقبت پزشکی نیاز دارد. با این حال، کمک به موقع توسط متخصصین بهداشتی آموزش دیده همیشه ممکن نیست و ممکن است در بعضی از شرایط ممکن، مراقبت های پزشکی برای چند ساعت یا چند روز به تاخیر افتد. در کشورهای توسعه یافته، به طور متوسط، افراد شکستگی استخوان را در طول عمر خود تجربه می کنند، بنابراین شکستگی ها نادر نیست. به این ترتیب، مهم است که بدانیم چگونه به عنوان اولین فرد کمک های اولیه به استخوان های شکسته برای کمک به خود، خانواده و دیگران که در موقعیت های اضطراری قرار دارند، کمک کنیم.
۱- قسمت مجروح را ارزیابی کنید
در وضعیت اضطراری در صورت نبود هیچ گونه متخصص پزشکی آموزش دیده، شما باید به سرعت به بررسی جدی قسمت آسیب دیده برسید. زخم ناشی از سقوط یا حادثه همراه با درد شدید تضمین شکست استخوانی نیست، اما معمولا یک شاخص مهم است. تشخیص شکستگی هایی که شامل سر، ستون فقرات یا لگن می شوند بدون رادیوگرافی دشوار است، اما شما باید شخص را توسط یکی از این مناطق اسیب دیده سعی کنید، حرکت ندهید. شکستگی استخوان در بازوها، پاها، انگشتان پا و انگشتان دست به طور مبهم و یا به طور واضح در موقع شکستن مشخص هستند. یک استخوان وقتی به شدت شکسته می شود از طریق پارگی پوست (شکستگی باز) خونریزی شدیدی را به همراه دارد.
سایر علائم شایع در استخوان های شکسته عبارتند از: استفاده محدود از منطقه آسیب دیده (تحرک کمتر یا ناتوانی در حرکت آن)، تورم فوری محل و کبودی، بی حسی یا سوزش شدید در سمت شکستگی،
تنگی نفس، تهوع.
هنگام ارزیابی آسیب و انجام حرکات، بسیار مراقب باشید. جابجایی یک فرد با ستون فقرات، گردن، لگن یا جمجمه آسیب دیده بدون آموزش پزشکی بسیار خطرناک است و باید اجتناب شود.
۲- در صورت آسیب دیدگی شدید، برای کمک با اورژانس تماس بگیرید
هنگامی که شما متوجه شده اید که آسیب جدی است و احتمال دارد که یک شکستگی استخوان باشد، با ۱۱۵ برای آمبولانس تماس بگیرید و به سرعت به شما کمک می کند تا از راه پزشکی به فرد مصدوم کمک کنید. ارائه کمک اولیه فوری و مراقبت های حمایتی مطمئنا مفید است، اما جایگزین مراقبت های پزشکی نیست. اگر شما نزدیک به یک کلینیک بیمارستان یا اورژانس هستید و کاملا مشخص است که آسیب دیدگی فرد زندگی او را تهدید نمی کند و تنها شامل یک اندام است، می توانید با رعایت کمک اولیه فرد را با ماشین خود به درمانگاه منتقل کنید.
اگر فکر می کنید شکستگی شما خطرناک نیست و زندگی شما به خطر نمی افتد می توانید خودتان به بیمارستان بروید. در ضمن ممکن است شما بدلیل اسیب دیدگی و درد، در راندن ماشین خود دچار مشکل و خطر شوید.
اگر آسیب دیدگی شدید به نظر می رسد، در صورت وضعیت بدتر به منظور دریافت دستورالعمل های مفید و پشتیبانی احساسی، با خطوط ناوبری ۱۱۵ در ارتباط باشید.
اگر علائم زیر را مشاهده کردید، با خدمات اضطراری تماس بگیرید: درصورت تنفس یا حرکت نداشتن و یا هوشیار نبودن؛ خونریزی سنگین وجود داشت؛ فشار یا حرکت ملایم باعث درد شد؛ اندام یا مفصل دچار تغییر شکل شده بود؛ استخوان پوست را سوراخ کرده بود؛ اندام بازو یا پا آسیب دیده و قسمت اسیب دیده بی حس یا کبود شده بود؛ فکر می کنید یک استخوان در گردن، سر یا کمر شکسته شده است.
۳- در صورت لزوم CPR را ارائه دهید
اگر فرد مجروح تنفس نمی کند و شما نمی توانید نبض را در مچ دست یا گردن فرد احساس کنید، قبل از آمبولانس، شروع به احیاء قلب و عروق کنید(اگر می دانید که چگونه است). CPR شامل باز شدن راه تنفس، دمیدن هوا به دهان و ریه ها و تلاش برای راه اندازی مجدد قلب با ریتمیک کردن فشار بر روی قفسه سینه.
کمبود اکسیژن بیش از پنج تا هفت دقیقه باعث آسیب رسیدن به مغز می شود، بنابراین زمان مهم است.
اگر شما در CPR آموزش ندیده اید، به صورت دستی تنها با سرعت حدود ۱۰۰بار در هر دقیقه CPR را به بیماران ارجاع دهید.
اگر شما در CPR(مسیر تنفس) را خوب تمرین کرده اید، بلافاصله (تقریبا ۲۰ تا ۳۰) فشرده سازی قفسه سینه را شروع کنید و سپس برای باز کردن انسداد مجاری هوایی و بررسی تنفس، برای نجات سر به زاویه اندک بچرخانید.
در صورت اسیب ستون فقرات، گردن، یا آسیب جمجمه، از روش بلند کردن گردن و باز کردن دهان استفاده نکنید. از روش بازوی هوایی(باز کردن فک) استفاده کنید. اما فقط این کار را زمانی انجام دهید که اموزش دیده اید. اما در روش(jaw-thrust) در پشت فرد زانو بزنید و دست را در هر دو طرف چهره قرار دهید، انگشتان میانی و انگشتان دست خود را در زیر و پشت فک قرار دهید. هر دو طرف فک را به جلو بکشید تا آنکه فک باز شود.
۴- توقف خونریزی
اگر آسیب، به طور قابل توجهی خونریزی(بیش از چند قطره) داشت، شما باید بدون توجه به اینکه آیا شکستگی استخوان وجود دارد یا نه، تلاش کنید خونریزی را متوقف کنید. خونریزی قابل توجه از شریان اصلی می تواند در عرض چند دقیقه منجر به مرگ شود. کنترل خونریزی اولویت بالاتری نسبت به برخورد با استخوان شکسته دارد. با یک باند استریل و جاذب (در حالت ایده آل) خونریزی را متوقف کنید، اگر چه یک حوله پاک یا یک قطعه لباس در شرایط اضطراری این کار را انجام می دهد. چند دقیقه آن را نگه دارید تا خون لخته شده و خونریزی قطع شود. اگر میتوانید زخم را با باند و یا یک تیکه پارچه ببندید.
اگر خونریزی از یک عضله آسیب دیده متوقف نشود، ممکن است مجبور شوید یک تورنیک(شریان بند) تنگ را بالای زخم بزنید تا موقتا گردش خون را قطع کنید تا زمانی که کمک پزشکی برسد. به جای تورنیکت می توانید از هر چیزی که بتواند شریان را تنگ کند استفاده کنید، مثل: طناب، لوله لاستیکی، کمربند چرمی، گردن بند، روسری، تی شرت و غیره.
اگر چیزی به داخل پا نفوذ کرده است سعی کنید ان را از داخل پوست خارج کنید، اما ممکن است زخم لخته شده باشد، و از بین بردن لخته، باعث خونریزی شدید شود.
پیدا کردن شکستگی استخوان
۱- شکستگی استخوان را فیکس کنید
پس از آن که حال بیمار آسیب دیده تثبیت شد، وقت آن است که شکستگی استخوان را فیکس کنیم، اگر یک ساعت یا بیشتر برای پرسنل پزشکی اضطراری نیاز باشد منتظر بمانید. ثابت کردن آن می تواند درد را کاهش دهد و شکستگی استخوان را از آسیب بیشتر ناشی از حرکات ناخواسته محافظت کند. اگر شما آموزش مناسب ندیده اید، سعی نکنید که استخوان را روی هم ثابت کنید. برهم خوردن استخوان های شکسته می تواند منجر به آسیب بیشتر به عروق خونی و اعصاب شود، منجر به خونریزی بالقوه و فلج بالقوه می شود. توجه داشته باشید که فیکس کردن فقط برای استخوان های اندام به کار میرود برای لگن به کار نمی آید.
بهترین روش برای یاد گرفتن این است که یک شبیه سازی ساده انجام دهید. یک تکه مقوا یا پلاستیک سخت، یک شاخه از چوب، یک میله فلزی، یا روزنامه و مجله را در هر دو طرف آسیب دیده برای حمایت از استخوان قرار دهید، و آن را با نوار، رشته، طناب، لوله لاستیکی، کمربند چرم، گردن بند، روسری و غیره ببندید.
هنگام فیکس کردن شکستگی استخوان، از باز بودن شریان خون و جریان داشتن خون در قسمت حادثه دیده اطمینان حاصل کنید.
اگر خدمات اورژانس به زودی به محل می رسد، در این مورد، اگر شما آموزش مناسب نداشته باشید، ممکن است باعث آسیب بیشتر شوید، به همین دلیل منتظر کمک پزشک بمانید.
۲- برروی قسمت اسیب دیده یخ بگذارید
هنگامی که شکستگی استخوان فیکس می شود، به محض اینکه می توانید در حالی که برای آمبولانس صبر کردید، چیزی سرد (ترجیحا یخ) روی ان بگذارید. گذاشتن یخ دارای مزایای فراوانی است، از جمله کاهش درد، کاهش التهاب و تورم و کاهش خونریزی با باز کردن شریان ها. اگر یخ در دست نداشته باشید، می توانید از بسته های ژل یخ زده یا کیسه های سبزیجات استفاده کنید، اما اطمینان حاصل کنید که یخ به صورت مستقیم به محل حادثه دیده نخورد و ان را در درون یک پارچه قرار دهید.
یخ را در حدود ۲۰ دقیقه بگذارید یا تا قبل از انکه به طور کامل بی حس شود. فشردن زخم در برابر صدمه باعث تورم و علاوه بر بهبود نیافتن باعث افزایش درد می شود.
اطمینان حاصل کنید که شکستگی استخوان به منظور مبارزه با تورم و کاهش خونریزی (در صورت لزوم) اقدامات لازم انجام شده است، سپس بر روی ان یخ بگذارید.
۳- آرامش خود را حفظ کنید و به دنبال نشانه های شوک باشید
شکستگی استخوان بسیار دردناک است. ترس، وحشت و شوک، همه واکنش های رایج هستند، اما آنها می توانند پیامدهای منفی برای بدن داشته باشند، بنابراین آنها باید کنترل شوند. به این ترتیب، خود و یا فرد مجروح را آرام کنید و اطمینان حاصل کنید که او ارام است و وضعیت کنترل شده است. همانطور که برای رسیدن کمک به فرد مجروح صبر کرده اید، فرد را تحت پوشش قرار دهید تا او را گرم نگه دارد و اگر تشنه باشد، از مرکبات ابدار به او دهید. با او صحبت کنید تا او را از تمرکز بر آسیبش منحرف سازید.
نشانه های شوک عبارتند از: احساس ضعف یا سرگیجه، رنگ پریده، عرق سرد، تنفس سریع، افزایش ضربان قلب، سردرگمی، وحشت غیر منطقی.
اگر به نظر می رسد شخص در شوک است، پای او را بالا ببرید و سرش را به شمت پایین قرار دهید. اورا با پتو و یا ژاکت نگه دارید و یا درصورت نبود اینها یک رومیزی بر روی فرد بیندازید.
شوک خطرناک است زیرا خون و اکسیژن از اندام های حیاتی دور می شوند. این وضعیت فیزیولوژیکی، اگر بدون درمان باقی بماند، در نهایت سبب آسیب به اندام بدن می شود.
۴- داروهای درد را مد نظر بگیرید
اگر پرسنل اورژانس پزشکی بیش از یک ساعت طول بکشد که بیاید(یا پیش بینی کنید طولانی مدت است)، در صورت داشتن هر گونه داروی کنترل درد می توان از ان استفاده کرد. استامینوفن (تیلنول) کمپلکس مناسب برای شکستگی استخوان و سایر آسیب های داخلی است زیرا خون را “رقیق” نمی کند و باعث خونریزی بیشتر نمی شود.
داروهای ضد التهاب مانند ضدعفونی کننده مانند آسپرین و ایبوپروفن (Advil) برای درد و التهاب مفید هستند، اما آنها خون را رقیق می کنند، بنابراین برای آسیب های داخلی مانند شکستگی استخوان ایده خوبی نیستند.
علاوه بر این، آسپرین و ایبوپروفن نباید به بچه های کوچک داده شود، زیرا ممکن است عوارض جانبی خطرناکی ایجاد کنند.
| پیوند ها |
| مطالب سایت های دیگر |